زبانحال امیر المؤمنین علیه‌السلام با حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
از دست می‌روی هَـمه دار و نـدارِ من بـا رفـتـنـت ســیـاه شَـوَد روزگـارِ مـن گفـتی که تا همیشه تو هـستی کـنارِ من حالا چرا شکـسـته‌ای ای ذوالفـقـارِ من بی‌تکـیه گـاه می‌شـوم ای لشکـرم مرو خانه خـراب می‌شـوم ای هـمسرم مرو از حـیـدرت سه مـاه شده رو گرفـته‌ای با گـریه‌های مخـفـیِ خود خو گرفته‌ای یک دست بر جـراحتِ پهـلـو گرفـته‌ای یک دسـت بر کـبـودیِ بـازو گرفـته‌ای صد پـاره می‌شـود زِ غـم تـو دلِ عـلی با این سُـکـوتِ خود شُده‌ای قـاتلِ عـلی ای استخـوان شکستۀ حیدر نفس مَکِش شُعـله کِـشَد زِ آهِ تو، دیگر نفـس مَکِش بدتـر شـود زخـمِ تو آخـر، نفـس مَکِش رنگین شده زِ خون تو بستر، نفس مَکِش از بعدِ کوچه‌ها تو سَرت خَم شُده چرا؟ زهرای من بگو کَـمرت خَم شُده چـرا؟ بـانـو، بنـفـشـه پـیـکـرِ تو می‌کـشـد مـرا جـسمِ نَحـیـف و لاغـرِ تو می‌کـشد مرا خـون لَخـته‌های مَعجـرِ تو می‌کشد مرا شـب نـالـه‌هـای دُخـتـرِ تو می‌کـشد مرا تاثیرِ درد بر هَمه عُضوت رسیده است زهرا چگونه‌ای تو که رَنگت پریده است؟ امشب بِگـو عـلی چه کُـند روبروی تو؟ وقتی که خوب می‌نگَرَد او به روی تو؟ با فِـضّه‌ات چگونه دَهَد شُـستِـشوی تو؟ تـو مـی‌روی مـانـده بـه دلِ آرزوی تـو زهـرای من زِ پـیرُهَـنَت لالـه می‌چکَـد هِـنگـامِ غُـسل از کَـفَـنَـت لاله می‌چکَـد نامردهای شَهر تو را یا مَرا… زدند!؟ یـادم نـمـی‌روَد که تـو را بی‌هَـوا زدنـد زهـرا سـوال دارم، بگو که تو را زدند بارِ تو که شِکَست، دوباره چِرا زدند!؟ زهرا بِمان که رَحم به این مُمتَحَن کُنی اصلاً زِ جای خـیـز عَلی را کَـفَـن کُنی |